Denne veka starta i motbakke med tomme sokkeskuffer, ein iPad som mangla og generelt dårleg søvn. Sjølv om ikkje søvnen og sokkesituasjonen betra seg kraftig utover veka, var det haugevis av glitter å spore likevel. Her er noko av det, fanga med mobilen.

Først ut er å vandre rundt i hausten, tørrskodd med kvite converse. Kven har det eigentleg slik? Ikkje vestlendingar ihvertfall! Men fint er det, når me kan late som om me er med i ein episode av Gilmore Girls og alt er så haustidyllisk som me kan draume om.

Allereie på tysdagen hadde me ei stor feiring. Mormor fylte 96 år og ho er ei enormt sprek dame. Ho hadde allereie vore på trim den dagen, der ho hadde starta oppvarminga som vanleg medan ho venta på bussen med faste knebøyrepetisjonar. Så hadde me familieselskap tidleg på dagen, då ho skulle rekke foredrag med Erika Fatland som kom til Etne for å snakke om den nyaste boka si på kvelden. For ei dame! Mormor er ein av mine heltar i livet.

Veka gjekk i turbofart med jobb, skule, møter og aktivitetar på kveldstid. Det går i utgangspunktet stort sett greit, men akkurat no er me inne i ein dårleg søvnfase med minstemann. Då me kom til fredagen og var vel frynsete i kantene, måtte me motvillig kaste inn handkledet på ein invitasjon me hadde gledd oss lenge og vel til. Det er det suraste med søvnmangel, -når du ikkje får gjort dei tinga som du veit også gir glede og energi. Men somme gonger må ein kapitulere.

Då barnevakten var booka for lengst, drog me opp på hytta då den uansett måtte vinterstengast den helga. Etter å ha gått ein tur, tatt eit siste bad i Ilsvatnet for sesongen og varma opp ein mjølkekartong med supperest frå veka som var, trilla me i seng kl. åtte og sov til sju neste dag. Eg kan ikkje hugse sist eg hadde elleve timar med søvn. Det er det sjukaste.

Å pusse tenner på hytta i måneskin, er noko av det mest stemningsfulle som finst.

Etter å ha fylt hytta med ved, tømt vassdunkar, samla saman sengetøy, mat som ikkje kunne overvintre og anna, snegla me oss ned lia. Brått traff me på ein tiur i vegen. Den held til oppe i Auastadlia og går i vegen for å ete sand. Den traska foran oss lenge og var eit fasinerande syn.

Uforskamma pigg etter maratonsøvn, ville eg ut på tur. Då eg ikkje fekk med nokon som helst som selskap, vart det med lydboka 1984 på øyret. Eg lytter til den via programmet Leseklubben på Nrk og eg ELSKAR det! Eg har ikkje tal på kor mange gonger eg har starta på 1984, men den har vore så mørk og dystopisk kvar gong at eg ikkje har orka å lese vidare. Men no! Med Christine Lossius Thorin, Kristoffer Olsen og Live Nelvik, som preikar om det me les, etappe for etappe, vert stoffet lettare, enda meir interessant og frykteleg gøyalt. Den neste boka som skal lesast i Leseklubben, er Heroin Chic. Den skal eg prøve å få med meg den og.

Teddy er fosterbarnet vårt og elskar kos, våtfôr og å sove. Også er han imponerande god på trafikksikkerheit og å fange mus. Då me bur i eit vegkryss, har ikkje tidlegare kattar på tunet hatt dei lengste levealderane, men Teddy framstår som ein over gjennomsnittet klok katt. Han veit ihvertfall akkurat korleis han skal sjarmere oss.

Det er eit år sidan Jon Fosse fekk Nobelprisen i litteratur. Me må for all del ikkje gløyme at han også dediserte prisen til nynorsken. Det minnar dette Nobelkruset i gull meg om. Den er ikkje spons. Eg fekk den av mor mi til jul.

‍

Søndagen i dag vart via til førebuing av den komande veka. Medan O og dei to eldste heldt på med nokre prosjekt heime, tok eg og minstemann ein sykkelsafari rundt Litledalsvatnet. Det var ikkje reint lite me såg undervegs. Heile to gravemaskinar, ein hjullastar, ein lift, fleire traktorar og haugevis med kyr og sauer. Passasjeren var så full av inntrykk at han duppa av på heimturen.

Eg prøvde å få rydda unna alle halveis ferdige prosjekt frå veka som var. Resten av epla frå hagen vart kokt til eplemos, drivhuset vart vaska ferdig (ikkje av meg), eg sette deig til to kvardagsbrød, laga ein stor kvardagssalat og raska saman ein sjokoladegranola som nokon hadde delt oppskrifta på på Instagram. Saman med nok hardkokte egg i kjøleskapet, er me godt skodde for raske måltid og matpakkar i veka som kjem. Det er redningen dei dagane timane ikkje strekk til. No gjenstår det berre å pare sokkar og leite fram iPads og støvlar, så er me jaggu meir klare enn for ei veke sidan.

Og sjå! Åkeren bjuder fortsatt på: